Gastvrijheid

“Iedere gast wordt door God gezonden "(Georgisch spreekwoord). Al eeuwenlang ontwikkelde het Georgische volk tradities van gastvrijheid. Liefde en grenzeloos respect voor de gasten, toewijding aan de rechten van de gastheer en traditionele feesten worden van de ene generatie op de andere doorgegeven.

Als een gevolg daarvan wordt de Georgische cultuur gekenmerkt door een hoge ontwikkeling van gastvrijheid. In de afgelopen eeuwen had de bevolking van Georgië zelfs speciale kamers of zelfs afzonderlijke huizen waarvan de deuren altijd open stonden zodat een gast kon komen, eten en er de nacht doorbrengen.
Volgens de Georgische nationale poëzie wordt gastvrijheid meer gewaardeerd dan dapperheid, moed en het bekwaam hanteren van een wapen. De Georgische folklore idealiseert een gastvrije, gulle eigenaar en verwijt een hebzuchtige. Grote aandacht wordt ook besteed aan de moraal van een bezoeker. De bezoeker zou een gereserveerd, bescheiden en vriendelijk persoon moeten zijn.

Volgens de Georgische tradities van gastvrijheid gaf een bezoeker zijn wapen aan de gastheer of de oudste persoon in de familie. Dit zeer morele gedrag van de bezoeker drukte vertrouwen, trouw en respect voor de gastheer uit. Het betekende dat de bezoeker goede bedoelingen had en bij de familie kwam met een vredige en vriendelijke intenties.

Georgisch Feest

Een verplichte attribuut van Georgische en Kaukasische gastvrijheid is een perfect geregeld feest, hetgeen goed gedrag en de naleving van de juiste etiquette vereist. Een speciaal persoon die ervoor zorgt dat het allemaal  wordt nageleefd heet Tamada (toastmeester). De hele vakantie zal afhangen van de wijsheid en welsprekendheid van de Tamada en zijn toasts. Zoals de gewoonte is, speelt de gastheer zelf de rol van Tamada. Zo niet dan wordt hij gekozen uit de meest gerespecteerde en fatsoenlijke mensen. Het houden van een feest is een complexe en kritieke zaak: een Tamada houdt de voortgang van het feest vakkundig in het oog, houdt toezicht op de orde, volgt de toasts, vermijdt breedsprakigheid, en wisselt toasts af met grappen of anekdotes.

Daarnaast moet de gastheer aandacht besteden aan iedereen rond de tafel en niemand te beledigen, zelfs niet onbedoeld. Een goede Tamada zorgt ervoor dat niemand te snel dronken wordt en bewaakt de eenheid van het feest. Tegelijkertijd kan hij niet te streng de wijnconsumptie beperken en aldus een gast beledigen. Met andere woorden, het is een bijzondere delicate kunst die continu wordt verbeterd.

Een Georgische feest gaat noodzakelijkerwijs gepaard met toasts. Toasts drukken de beste bedoelingen van de gastheren en gasten uit. Ze zegenen gezinnen, wensen welvaart en het overwinnen van alle obstakels in het leven, gezondheid en geluk, het waardig verslaan van vijanden; toast beschuldigen kwaad en loven de goede aard en de oprechtheid van mensen.

Er zijn bepaalde regels om toasts te houden. De eersten zijn verplichte toasts. Ze kunnen een begroetende toast zijn, een wens van welzijn; vervolgens komt een felicitatie toast op het te vieren evenement. Toasts voor de gezondheid van de ouders, de vrede in het gezin zijn ook verplicht. Nadat de belangrijkste toasts zijn geweest, begint de improvisatie. Een van de laatste toasts is om een Tamada te bedanken voor het perfecte feest. De finale toast wordt in de meeste gevallen uitgesproken tot de heiligen voor het bewaken en beschermen van de deelnemers aan het feest, en de gastheren om hen te bedanken voor de gastvrijheid en hen veel geluk en gezondheid te wensen.

En natuurlijk wordt een Georgisch feest altijd begeleid door muziek, vrolijke energieke dansen en prachtige harmonieuze liedjes.