In de twaalfde eeuw werd in Vardzia een groot kloostercomplex uitgehouwen in een rotswand. De Georgische koning Giorgi III begon de bouw ervan en koningin Tamar voltooide het. Vardzia is nog steeds een indrukwekkend om te zien en te bezoeken. Het ligt in het historische Meschetië, in de huidige provincie Samtsche-Djzavacheti.
[flickr photo=1986683094 size=thumbnail align=right vspace=1 hspace=5]
De hoofdkerk van Vardzia en de schilderingen daarin stammen uit 1184-1186. Eén van de schilderingen is de vroegste afbeelding van de Georgische koningin Tamar. Zij is hier duidelijk nog jong, en ongetrouwd, want haar man is niet afgebeeld (op schilderingen in Betania en Chintsvisi is hij bijvoorbeeld wél te zien).
Vooral het oostelijke deel van Vardzia is goed bewaard gebleven. De 242 woongrotten hier zijn geheel of gedeeltelijk intact. Een ruimte, die 4,6 bij 18 meter groot is, heeft de vorm van het oudste bekende Georgische woonhuis, een ‘darbazi’. Kenmerkend voor deze woonvorm was de centrale pilaar en het hoog oplopende dak met een opening in het midden. In dit deel van Vardzia bevindt zich ook een kleine kerk, “Sadarbazo”, en een “kamer van Tamar” of feestkamer, “Salchino”. Ook een wijnkelder ontbreekt niet.
In de diepte onder het complex bevinden zich natuurlijke waterbronnen, die de bewoners van Vardzia gebruikten om een kanalensysteem te vullen. Zo konden de bewoners van schoon water worden voorzien. Ook aan beveiliging was gedacht: bij de toegang van de koninklijke kapel zit een gat in de muur, waardoor ongewenste bezoekers een lans door de nek gestoken kon worden.
In totaal telt Vardzia meer dan 500 kamers. Ze hebben verschillende functies, zoals kapellen, dineerkamers, wijnkelders, en stallen. Er zijn verschillende verdiepingen. Het moet een ongekende rijkdom en voorspoed zijn geweest. Bij gevaar van vijanden konden mensen zich in de grotten verbergen, verder functioneerde het complex eeuwenlang als een echte Georgische stad.
Helaas werd Vardzia in 1551 veroverd door de Iraanse sjah Tamaz. Dit betekende het einde van het leven in de grotten. Iconen en andere kunstschatten werden geroofd, mensen werden verdreven. Pas in de negentiende eeuw werd het complex weer ontdekt.
Vardzia is per auto goed bereikbaar. Het complex bevindt zich in de bovenste vallei van de rivier Mtkvari, dichtbij de grens met Turkije. Het dichtsbijzijnde regionale centrum, Aspindza, ligt op zo’n 30 kilometer afstand.
Gebaseerd op: georgish.blogspot